عاشق و جز وصل تو درمانش نیست                        کــــــیست کایـــن آتش افــروخته در جانش نیست؟

جـــــز تو در محفل دلسوختگان، ذکــرى نیست         ایـــــــن حدیثـــىاست که آغازش و پایانش نیست

راز دل را نتــــــــوان پیش کسى بـــــــاز نمــود         جــــــز بــرِ دوست، که خود حاضر و پنهانش نیست

بـــــا کــــــــــه گویم که بجز دوست نبیند هرگز         آنکــــــه اندیشــــــه و دیــــــدار به فرمانش نیست

گــــــــوشه چشــــمگشـا، بر منِ مسکین بنگر         نـــــاز کن نـــــــــــاز، که این بادیه سامانش نیست

ســــر خُمـــــ بـــــاز کن و ساغـــــر لبـــریزم ده         که بجـــــــز تــــــــــــو، سر پیمانه و پیمانش نیست

نتــــــوان بست زبـــــــانش ز پــــــــریشانگویى         آنکـــــــــــــــه در سینه بجز قلب پریشانش نیست

پــــــاره کــــــــن دفتر و بشکن قلم و دم دربند           کـــه کسى نیست که سرگشته و حیرانش نیست