به نام حضرت دوست

الان که در حال نگارش این مطلب هستم در دل نگرانی عجیبی دارم.

آیا در آینده چه خواهد شد.

ولی به یک چیز اعتقاد دارم.

خداوند حکیم.

ولی چه کنم که هنوز با این همه رئوفی و مهربانی به او که همه وجودم از اوست اعتماد کافی ندارم.

و اعتماد می کنم به دو دوتا چهارتی ذهن کوچکم.

الهی!

طوری هدایتم کن که به هیچ کس غیر از خودت اعتماد نکنم و فقط خودت تکیه گاهم باشی، و اگر با کسی همراه و هم گام می شوم به خاطر تو باشد.

معبودا!

همان آرامشی را نصیبم کن که در دوستانت زیاد دیده ام و همیشه حسرت لحظه ای از آن را خورده ام.

فقط برای خودت

همین وبس